Update 7 maanden

Hoi allemaal,

De laatste email was 4,5 maand geleden, dus ik dacht dat het wel weer eens tijd was.
En in 4,5 maand gebeurt er heel veel.

De laatste keer dat ik schreef was het hier een zomerse herfst, ondertussen hebben we de winter doorstaan en zijn we begonnen aan de lente die de afgelopen paar dagen heel mooi en warm is.
Afgelopen weekend hebben we onze Daylight Savings gehad, wat inhoudt dat er nu een 11 uur tijdsverschil met NL is, totdat jullie naar de wintertijd gaan en het 12 uur wordt.

De winter is hier altijd wat saai, grauw weer, kouder en de nachten heeft het zelfs gevroren, heb zelfs een aantal keer moeten krabben, geloof het of niet.
Winterjas heb ik echter niet echt aan gehad. Veel doe je met de auto en de kleine stukjes die je loopt kun je wel met een vest af. Er is wat minder te doen en de kiwi's verlaten niet graag het huis in de winter, want het is kouder. Iets wat wij ons niet echt kunnen voorstellen, want het daalt tot de -6 graden maximaal, maar gedurende de dag is het rond de 10-15 graden. Wat nou koud?

Hiermee kom ik gelijk op het onderwerp 'werk'.
Ja ik ben dus aan het werk, echt waar! Alweer bijna 4,5 maand.
Mijn registratie is met voorwaarden, en wel dat ik het eerste half jaar onder begeleiding werk en die periode afsluit met een soort van praktisch examen van een dag. De eerste maand moest ik werken met directe supervisie, daarna 4 maanden met beperkte supervisie en dan de laatste maand zonder supervisie en alleen supervisie als ik hierom vraag.

De eerste week was een introductieweek van het ziekenhuis. NZ is enorm multi-cultureel, dus alles is enorm politiek correct en dat komt ook overal in terug. De introductieweek is dan ook extreme uitgebreid. Daarnaast moet alles gedocumenteerd worden en moet je overal aan voldoen en alles moet afgetekend worden, wil je een handeling mogen doen. Zo krijg je dus les in het prikken van een infuus. Maakt niet uit dat je dat al 10 jaar doet, je krijgt les en als je de 3 uur durende les niet volgt of het niet laat aftekenen achteraf, dan is het jammer voor je, er is dan geen bewijs dat je het kan en mag. Dus week 1 was vooral mooi zitten zijn en af en toe het hoofd een 'ja-knik-beweging' laten maken.

De tweede week werd ik begeleid door Moni. Leuke meid, iets jonger dan ik en sinds iets meer dan een jaar geregistreerd anesthesiemedewerker. Hele leuke week, heel veel gezichten gezien en de meesten vergat ik weer. Het is hier erg groot en er werken heel veel mensen. Ik kom zelfs nu nog nieuwe gezichten tegen elke week. Maar het was een gezellige week.
Op de werkvloer kan het er behoorlijk anders aan toe gaan dan wat ik gewend was van het LUMC. Maar niet elke verandering is slecht, leer ook heel veel dingen die in Nederland anders kunnen. Wel had ik al heel snel door dat iedereen echt enorm vriendelijk is. Al mijn collega's zijn heel vriendelijk en tussen personeel onderling is totaal geen hierarchie. Van de meeste artsen weet ik hun achternaam niet eens, want iedereen stelt zichzelf voor bij hun voornaam en je spreekt mensen enkel aan met de voornaam. Dit is tevens naar patienten toe zo.
NZ is een zeer multicultureel land en dat is zeker in het ziekenhuis te zien. Er zijn niet veel kiwi's, met name Britten, Aziaten en Filipijnen (die overigens extreme vriendelijk en vrolijk zijn). Maar ook Amerikanen, Afrikanen (vooral Zuid-Afrikanen) en Nederlanders (of mensen met ergens in het verleden Nederlands bloed). Zo heb ik ook een college (Jose) die Nederlandse is en met wie ik dus ook meer Nederlands dan Engels praat. Zij is hier nu 36 jaar en spreekt nog steeds vloeiend Nederlands. Erg fijn toch wel om soms gewoon lekker te kunnen ouwehoeren ;)
Het is wel zo dat niet elke Aziaat heel vloeiend is in de Engelse taal en door het accent, je nog weleens met een heel scheef gezicht iemand staat aan te staren omdat je gewoon niet kan verstaan wat ze zeggen, dus uiteindelijk maar het gesprek eindigt met een: 'Ah okay, yeah', omdraait, je wenkbrauwen optrekt en maar hoopt dat het niet belangrijk was :P

Na de tweede week heb ik verschillende begeleiders gehad en eigenlijk binnen een paar weken was ik zelfstandig aan het werk. Supervisie voor 6 maanden? Maak er maar 6 dagen van.
Ze komen onwijs veel anesthesiemedewerkers te kort, dus de werkdruk is hoog en zodra ze doorhadden dat ik wel wist waar ik mee bezig was, gaven ze mij een kamer voor mezelf en success! Sterker nog, in week 3 had ik leerlingen bij me op de kamer die ik moest begeleiden. Ik moet zeggen dat ik dat ook wel prima vind, het is fijn dat ze vertrouwen in me hebben.
Ondertussen ben ik scenario's aan het oefenen en me aan het inlezen voor dit mega examen dat ik moet afleggen, want zodra ik dat gehaald heb, ben ik officieel gekwalificeerd en hebben ze dus meer aan me (niet dat ik ander soort werkzaamheden kan doen, maar verzekeringtechnisch is het voor het ziekenhuis wel goedkoper). Daarbij komt dat ik in salaris omhoog ga, zodra ik volledig gekwalificeerd geregistreerd ben.

Ondertussen heb ik er twee activiteiten bijgekregen op werk. Ik doe samen met een college (Lisa) de accreditatie voor het gebruik van een aantal apparaten, zoals de glucosemeter. Iedereen moet zich hier jaarlijks voor bijscholen en anders worden ze gedeactiveerd om de apparatuur te gebruiken. We hebben 50 collega's die zich moeten bijscholen voor 4 apparaten. Dus het is best wat werk om hier actief achteraan te gaan en mensen theoretisch en praktisch bij te scholen. En vooral het papierwerk is enorm. Maar het was een eer om hiervoor gevraagd te worden en het houdt me bezig op werk, want de werkzaamheden op werk zelf zijn vrij 'eenvoudig'. Ik mag minder doen en doe dus ook minder dan wat ik in Nederland deed als anesthesiemedewerker. Heb toevallig van de week 2 arterielijnen ingebracht (soort infuus in de slagader om de bloeddruk continu te meten), maar dat is een zeldzaamheid. Intubaties mag ik af en toe doen, omdat de anesthesiologen wel door beginnen te hebben dat ik het vaker gedaan heb, maar dit ligt heel erg aan hun bui, met wie ik werk en aan de patienten die ik heb. Maar goed, het is een overbrugging en de leuke collega's maken een heleboel goed. In het begin moest ik wel wennen aan het tempo, het gaat hier allemaal een stuk relaxter en we hebben turnover tijden tussen patienten van 30-60min. In Nederland is dat maximaal 5min. Dus in het begin moest ik dus enorm inhouden in snelheid haha.
Daarnaast hebben ze mij opgegeven om mee te werken aan een video voor collega's en nieuwe collega's voor de 'Delivery Suite', oftewel de verloskundige operaties. Er zijn hier een aantal serieuze incidenten geweest in het verleden en ze willen nu dus een video maken waarin de rollen van de verschillende collega's duidelijk worden en het personeel een beter inzicht heeft van de werkzaamheden tijdens een hectische verloskundige casus.
Wat tevens echt heel goed is hier en waar heel veel aandacht aan besteed wordt is: manual handling ofwel ergotherapie. Ze laten ze patienten hier dan ook lopen van het bed naar de operatietafel. Zo fijn om niet elke keer met een zwaar bed en 150kg patienten erin te hoeven slepen ;) (ja patienten hier zijn gemiddeld zwaarder dan in NL en 150kg is behoorlijk normaal O_o)

Ik doe dagdiensten en avonddiensten en heb een week geleden mijn eerste weekenddienst gedaan. Nachtdiensten laten ze me pas na de kerst doen denk ik, maar daar heb ik geen enkel probleem mee ;)

Verder ben ik samen met Moni geselecteerd om naar een congres te gaan in Wellington. Lisa (een andere collega doet hier een presentatie). Het is een congres van 3 dagen en eindigt zaterdagmiddag na de lunch. Aangezien ik nog nooit in Wellington geweest ben, heb ik kunnen regelen om zondagavond terug te vliegen naar Hamilton. Dus dat geeft me nog 1.5 dag om zelf lekker de toerist uit te hangen. Lisa, born and raised kiwi, is er ook nog nooit geweest dus zullen waarschijnlijk samen lekker optrekken. En Moni spendeert haar vrije tijd bij haar broer die daar woont. Dus vliegen we ook gezamenlijk weer terug.
Heb er heel veel zin in en het congres is ook erg interessant. Het gaat over Trauma en Anesthesie, iets waar ik over het algemeen al geinteresseerd in ben. Dus gaat helemaal goed komen. En Moni en Lisa zijn echt top meiden, dus wordt heel gezellig.
Tot dusver het onderwerp: werk. Ik spendeer er al genoeg tijd, dus nu wel genoeg over geluld.

Wat ik verder de afgelopen maanden gedaan heb?
Niet heel veel bijzonders om eerlijk te zijn. Ben een aantal maal flink wezen stappen. Zo had ik halverwege mei een feestje van een vriendin waar we verkleed moesten komen. Ik ging als de Warrige Professor met haar rechtop en al ;) Was erg gezellig en enorm gelachen, paar hele leuke mensen ontmoet.
Een aantal weken later ben ik wezen eten en stappen met 3 meiden die ik heb leren kennen tijdens de introductieweek van werk. Alle 4 werken we op andere afdelingen, maar allemaal in het ziekenhuis. Met 2 van hun heb ik wel samengewerkt in de verloskamers, dus je komt elkaar toch tegen ;) Een van die meiden is ondertussen geemigreerd naar Canada, dus die zal ik helaas niet snel weer zien.
Verder had ik een etentje met alle anesthesiemedewerkers, helaas was de uiteindelijke opkomst magertjes, dus dat viel een beetje tegen. Maar ze doen regelmatig dingen en ondertussen ben ik gevraagd om mede-organisateur te zijn van de social club en dus de uitjes te organiseren. Dus ben momenteel een feest aan het plannen voor al het personeel van de OK en niet alleen de anesthesiemedewerkers. Er moet een beetje pit in komen. Dus grote bar met band of DJ en losgaan ;) In true fashion Claudia style ;)
Verder ben ik een aantal maal naar de bios geweest met wat vrienden en heb ik regelmatig etentjes en lunches met vrienden.

Twee meiden van werk, Moni en Jesse, vroegen mij een aantal weken voor mijn verjaardag wat mijn plannen waren, want ze wilden me mee uiteten nemen voor mijn verjaardag. Dus uiteindelijk met 20 man uiteten geweest en daarna tot de diepe uurtjes staan dansen in de stad met z'n allen. Was echt helemaal geweldig en super lief hoe snel je hier wordt opgenomen in een groep.
Overdag heb ik mijn verjaardag gevierd bij Chae zijn ouders, met een gigantische regenboog taart, mega lekker, en heel veel andere lekkere hapjes die zijn moeder gemaakt had. Ben enorm verwend. Van Chae kreeg ik hele dure oorbellen, kikkers ;) Kan ook niet anders en heb nog een shirt gehad en de complete Friends DVD-box.
Chimay heeft, onwijs lief, een doos met cadeautjes opgestuurd, gebaseerd op mijn Bucket List die ik jaren geleden gemaakt heb. Verbazend hoeveel ik er al vanaf gestreept heb. Maar kan nu ook de rest afstrepen met haar cadeaus ;) Heel creatief bedacht, weet niet hoe ze er op komt ;)
Maar ik had niet heel van mijn verjaardag verwacht een paar maanden terug, maar het is een overgetelijke dag geweest. Mag mezelf gelukkig prijzen met de mensen om mij heen hier.


Ik wordt ondertussen weer wat actiever. Ben deze week een aantal keer met de fiets naar werk geweest. Wel weer even inkomen, maar toch wel erg lekker weer. Ik ga regelmatig de gym in, in onze eigen garage. En ik wil samen met Chae gaan hardlopen, al ben ik daar niet zo'n fan van, maar als we het samen doen is er in ieder geval een stok achter de deur.
Tevens heb ik vorige week voor het eerst Touch Rugby gespeeld met collega's, was een actieve middag na mijn werk, maar erg leuk om te doen en je bent lekker aan het sporten.
Het is een stuk makkelijker en fijner nu met het betere en warmere weer.


Keesie is een aantal maal aangevallen door de kat van de buren, helaas weten we alleen niet welke buren. Maar ondertussen zijn we in staat dat andere beest te lynchen. Wat een rotbeest. Hij volgt Keesie ook helemaal tot in ons huis, staat er opeens een vreemde kat in je huis :/ Kan het beest wel wat aandoen.
Zo hebben we een aantal maanden terug ook een keer het raam laten openstaan in de bijkeuken, helemaal vergeten dicht te doen. Maar goed, Kees kan daar niet bij...dachten we.
We wisten alleen niet dat Kees via de wasmachine op de koelkast klom en dan kan hij er wel bij. We weten niet of hij uit het raam gevallen is of gesprongen (lijkt onwaarschijnlijk want het grenst aan de tuin en hij is doodsbang voor de tuin omdat hij daar al eens eerder aangevallen is), maar midden in de nacht hoorden we dus katten vechten. Duurde even voordat we op waren, want tsja...het is niet onze kat, dus zorgen hoeven we ons niet te maken. Totdat Chae door het raam keek en Keesie onder mijn auto zag schieten. Dus bruut wakker gemaakt 5 uur 's nachts (en elke aanval is helaas in het weekend (dierenarts kosten zijn dan veel hoger :S)) en Kees sprintte door de deur zodra die open was.
Arme beest is flink te grazen genomen, had angst poepies en plasjes gedaan bij de voordeur en had enorme wonden op zijn rug en buik. We hadden geen idee hoe lang hij al buiten was.
Ondertussen gaat het heel goed met Kees. Zijn wonden zijn geheeld en zijn vacht is aan het terug groeien. We laten hem sindsdien uit...ja...We walk the cat. Elke avond op de golfbaan, ondertussen doet hij zijn behoeftes daar. Vorige week is hij voor het eerst zelf gegaan zonder ons, dus dat was erg fijn. Maar eenmalig helaas. Het is net een hond onze kat, hij gaat ook alleen met ons mee als we allebei met hem naar buiten gaan als we allebei thuis zijn. Hij zit bij de deur te wachten om naar buiten te gaan elke keer als we opstaan van de bank. Maar goed, hij is niet meer aangevallen.

Leuker nieuws...
Amber en Sietse zijn afgelopen weekend in NZ aangekomen en ik heb ze opgehaald van het vliegveld. Vanavond breng ik ze terug naar Auckland en gaan ze hun eigen weg in het land voor 4,5 week. Dus afgelopen dagen hebben ze lekker bij ons geslapen en zijn ze met mijn auto wezen touren. Helaas moet ik doordeweeks gewoon werken, maar ze vermaken zich prima. Zaterdag na aankomst (7 uur AM) hebben we een relaxte dag gehad en hun campingspullen gekocht. Zondag hebben Chae en ik ze Hamilton laten zien met de Gardens en lekker wezen lunchen en daarna naar het strand gereden en naar de surfers gekeken. Helaas was het weer niet zo lekker, maar toch een geslaagde dag. Vanaf maandag is het weer absoluut prachtig en Amber is zelfs verbrand gisteren ;) Ik maak er zelf weinig van mee ;)
Heel fijn om ze hier te hebben en wat Nederlandse vrienden te zien :) En de kruidnoten mogen jullie allemaal meenemen als jullie komen ;)

Pieter komt halverwege aan in Oktober en die zie ik dan ook een dag. Dus ook heel veel zin in! Met een beetje geluk is het heerlijk weer en kunnen we een goede hike doen.
Heel fijn om wat verhalen uit Nederland te horen en op de hoogte te blijven van alle roddels ;)

Ondertussen komt Kerst er langzaam aan. Kiwi's zijn daar nu al mee bezig. Maar goed in Nederland liggen de pepernoten al sinds augustus in de schappen hoorde ik. Zo erg is het hier nog niet ;) Maar Kerst hier betekent zomer, dus bring it on =D


Verder zal het de komende tijd weer gewoon werken geblazen worden. Chae en ik hebben vanaf nu ruim 6 weken geen enkele dag samen vrij, dus dat is wel een beetje saai. Er is zelfs een periode dat we elkaar 2 hele weken niet zien omdat hij dagdiensten doet en ik avonddiensten. Dus 1 van ons is aan het werk als de ander vrij is en als de ander thuiskomt, slaapt de eerste al. Maar goed, niets wat we niet eerder gedaan hebben ;)

Tot zover mijn leventje hier zo'n beetje, niet heel anders dan thuis ;) Alleen rij ik aan de andere kant van de weg, heb ik een beter uitzicht onderweg en doe ik er 10-20 minuten over ipv 1.5-2 uur ;) Dus ik klaag niet :P
Ik hoor graag hoe het thuis is, moet wel beetje op de hoogte blijven ;)

Liefs xx