Update 20 maanden

Hallo hallo!

Ik leef nog!!

Ik loop al een tijdje met het idee dat ik maar weer eens wat moet mailen, de laatste email was 9 maanden geleden ongeveer, dus heb dit keer wel heel lang gewacht.
Nu weet ik dat mijn 3-maandelijkse emails al lang genoeg waren, dus ik zal proberen een email over de laatste 9 maanden enorm in te korten ;) Mensen hebben voorgesteld aan me, om vaker te emailen, zodat ze niet zo lang zijn. In plaats daarvan, maak ik de tijd ertussen langer haha. Sorry!
Het is grappig dat ik in de vorige email schreef, hoe het me helpt om iedereen te emailen, hoe fijn het is om dingen van mij af te schrijven, maar vervolgens doe ik dat niet meer haha. Heb het druk, en ik weet dat iedereen het druk heeft, het is eigenlijk geen excuus. Elke keer als ik een email wil typen, dan bedenk ik me dat ik het wel een week of 2 later doe, want er zit iets leuks in het vooruitzicht. Ondertussen ben ik de helft van die dingen alweer vergeten en schrijf ik er toch niet meer over ;)

Zoals elke email, lees je het: leuk; heb je er geen zin in: ook best.
Ik zal een korte beschrijving geven over afgelopen maanden zonder teveel details te geven en ik zal even wat dingen vertellen over de huidige gebeurtenissen in NZ.


Gaan we dan:
Februari:
Uitje met werk dat ik georganiseerd had. Mooiste was, dat ik er niet echt bij kon zijn. Ik moest zelf werken de dag van het uitje, dus zou uurtje later zijn. Maar kregen op het laatste moment een trauma binnen, dus heb het laatste half uur van het uitje meegemaakt. Had voetbal georganiseerd op een veld bij het meer. Maar geen gewone voetbal, maar ZORB soccer. ZORB is een bedrijf die grote ballonnen maakt waar je in kan en dan kun je van een heuvel afrollen of over water lopen, of in dit geval ren je over het veld met die ballon over je bovenlichaam en probeer je zoveel mogelijk tegenstanders van de bal te duwen. Als je maar hard genoeg bounced tegen de tegenstander dan valt hij en mogelijk jij om en dan rol je dus over het veld....probeer dan nog maar eens op te staan. Hilarisch!

Ook heb ik in februari een Work Place Assessor cursus gedaan, wat inhoudt dat ik nu anesthetic technicians studenten mag en kan trainen en aftekenen voor hun training. Iets wat ik paar jaar geleden in NL ook deed, maar in NL had je daar geen speciale cursus voor nodig. Om eerlijk te zijn...op die cursus heb ik niets geleerd dat ik niet wist, het ging er met name om dat ik blijkbaar moest weten hoe en waar een handtekening te zetten


Maart: dit was een drukke maand.
Het begon meteen goed! Mjn ouders hebben tickets geboekt naar NZ!! Na twee jaar ga ik ze eindelijk weer zien en ik kan ze eindelijk laten zien waar ik woon

Verder heb ik in maart Moni en haar verloofde, Louis, geholpen met verhuizen, dat ging allemaal zo snel en opeens had iedereen afgezegd om te helpen en belde ze me op of mijn aanbod om te helpen nog stond. Dus binnen een paar uur hebben we hele verhuizing gedaan.
De volgende dag ben ik met Selina, haar man en een paar van zijn vrienden naar een concert in Auckland geweest, van Buckcherry (Amerikaanse rockband, jaren 90). Selina had een kaartje over en vroeg of ik zin had om mee te gaan. Waarom ook niet toch?

Ook heb een ride along met de politie gedaan in maart. Op St. Patrick's Day. Nou een donderdagavond met een feest waarbij iedereen ladderzat wordt...dat wordt een leuke rit toch? Nou nee dus, geen zak beleefd. Verschillende agenten zeiden dat het de meest rustige donderdag was in maanden....moet mijn aanwezigheid geweest zijn :S

Verder heb ik de balloons over waikato gezien: hete lucht ballonnen die met zonsopgang de lucht in gaan vanaf het meer. Prachtig gezicht. Doen ze een week lang en het einde van de week sluiten ze af met Nightglow, een spektakel van vuurwerk, muziek en de hetelucht ballonnen. Ook een prachtig gezicht. Chae moest werken, maar ik had een vriendin, Niru, meegenomen om te eten bij Logan en Janet (Logan heb ik mee samengewerkt in 2012 in het lab) en zijn wij met z'n allen gaan kijken. Was erg gezellig en fijn om Logan ook weer even te zien.

Chae had me verrast met een mini cruise (lees 2-3 uur) over de Waikato rivier. Die loopt voor ons huis. Was wel heel gaaf om de stad te zien vanaf de rivier, heel romantisch haha.
Chimay kreeg te horen dat ze in verwachting was van een meisje. Ik was bezig met het maken van een kleed voor haar en de baby.


April:
Chae heeft me een bureau en bureaustoel gegeven, omdat ik had besloten nu toch maar eens voor dat examen te gaan om mijn bul om te zetten naar een NZ waardige graad. Het plan was dit examen in november te doen, maar ik kan je nu zeggen, dat heb ik dus niet gered. Te weinig gestudeerd en vooral teveel leuke dingen gedaan.
Zoals bijvoorbeeld een aantal dagen naar de kust met Chae zijn familie die elke april een huisje hebben daar. Was toch even fijn om er een paar dagen op uit te gaan. Had Chae als verrassing meegenomen om te kleiduif schieten. Hij haat verrassingen, maar zodra hij eindelijk had uitgevogeld wat we gingen doen had hij er helemaal zin in. Hij is nog goed ook, en zelfs ik heb wat geraakt. Ook had ik zijn ouders meegenomen als bedankje voor die week.
En ik ben met Niru naar een foodshow geweest, dus de hele dag door lekkere dingen gegeten.
En we zijn met Chae, Niru en Logan met z'n gezin naar Rugby geweest, mijn eerste echte Rugby wedstrijd. Vond het toch allemaal wel spannender dan verwacht. Sfeer is schijnbaar anders dan bij een voetbalwedstrijd (heb ik nog nooit meegemaakt). Maar tijdens de wedstrijd zit iedereen op zijn stoel en in de pauze staat iedereen op. Passieve fans dus. Schijnbaar bij voetbal het tegenovergestelde. En er wordt ook niet gezongen, de wedstrijd wordt echt ijzig bekeken.

Helaas had april ook een wat minder leuke periode die wel een beetje als rode draad door het jaar heen is gegaan.
Niet alleen kreeg ik weer last van mijn linker schouder (na de val met de fiets na een bijna-aanrijding met een auto) en heb ik dus vollop fysio gehad en weer een corticosteroid injectie en voor weken niet mogen werken wat de nodige stress en frustratie op en door werk meebracht. In principe mag ik alles weer doen, maar ik moet er altijd bedacht op zijn dat het weer terug kan komen en ik ben dus veel bezig met mijn houding. Laatste paar weken voel ik het weer en ik hoop echt dat het niet doorzet.

Maar helaas ook, kreeg mijn vader te horen dat hij een niertumor had. Rot nieuws, onzekerheid en allemaal net nadat ze tickets geboekt hebben. Je haalt adem, je wacht de uitslagen af en je hoort aan wat het plan is.
Operatie, nier moet eruit. Je ademt uit, je laat het bezinken en je gaat nadenken. Hoe zijn m'n ouders eronder? Wat kan ik voor ze doen? Ga ik terug, blijf ik hier, gaat Chae mee, wil hij mee. Wat willen m'n ouders eigenlijk, dat ik kom of dat ik blijf?
Helaas volgt meer slecht nieuws, een oom van mij overlijdt na een zwaar ziekbed; en er zijn nog wat andere medische issues ontdekt bij mijn vader, onder andere een verhoogde intracraniele druk, waar ze de oorzaak niet van kunnen vinden, maar wat ernstige gevolgen zou kunnen hebben.
We wisten allemaal dat er een moment in ons leven zou komen dat het met iemand thuis niet goed gaat, en dan zit je in NZ. Maar niemand had verwacht dat dit na een jaar al het geval zou zijn.
Ik heb heel lang zitten wikken en wegen wat te doen, natuurlijk wil ik naar huis, tuurlijk wil ik in NL zijn om te helpen en te steunen. In goed overleg met thuis, hebben we besloten dat ik in NZ zou blijven, doktoren waren positief en als het echt nodig was, kan ik altijd nog naar huis vliegen. Dit klinkt misschien heel raar bij sommigen, die hadden misschien allang in het vliegtuig gezeten. Maar dit vergt wel enige planning, zeker vanuit hier.


Mei:
Mijn vader heeft zijn operatie en alles ging voorspoedig, herstel ging voorspoedig, alleen de revalidatie gaat lange tijd duren, zeker na een IC opname. Er is vooralsnog geen verspreiding van de tumor gevonden en het blijkt dat hij er op tijd bij was. We kunnen weer adem halen.
Met dit gevoel, gaan Chae en ik toch geruster op vakantie binnen eigen land. We gaan een midweek naar Wellington. Ik was hier in november voor werk geweest. Blijf het een leuke stad vinden, heeft heel veel sfeer en voelt als thuis, soort van. We zijn met de trein heen gegaan, heel veel regen onderweg, maar maakte de rit niet minder mooi. Alleen was de treinrit 8 uur en het laatste half uur was ik er wel klaar mee.
We hebben een boottocht gemaakt naar een beschermd eiland in de baai van Wellington en in een paar uur het hele eiland bewandeld. Was een prachtige dag en zon was scherper dan verwacht, dus lekker bij gebruind.


Juni:
Weer naar de rugby geweest met wat vriendinnen (Selina en Jesse), dit keer Chiefs (Hamilton) vs Wales.
Dat was wel moeilijk om te kiezen voor wie ik dan was Heb gekozen voor de Chiefs, aangezien ik in hun vak zat haha en het is maar goed ook, want Wales werd afgemaakt door ze.
De wedstrijd startte met een haka (Maori dans), was de eerste keer dat de Chiefs er 1 deden. Indrukwekkend!

Verder heb ik tijdje thuis gezeten in juni vanwege mijn arm dus, in die periode veel gestudeerd (niet genoeg) en veel wandelingen gemaakt met Andrea, die zwanger was.
En het kleed voor Chimay afgemaakt, voordat zij zou bevallen.
Met aardig wat mensen thuis geskyped, weer helemaal up to date met alle trouwerijen, baby's, nieuwe huizen en huwelijksaanzoeken haha. En samen met mijn ouders hun reis uitgestippeld, gepland en vastgelegd.
Verder is juni gewoon een wintermaand, koud, nat en somber haha.

Oh en ik heb mijn residency visa, dus hoef NZ niet meer uit


Juli:
Hier en daar met vriendinnen afgesproken, high-tea gedaan, etentje hier en daar en verder gewoon normaal leven geleid. Winter, niks om over naar huis te schrijven (letterlijk).


Augustus:
JAAAA Stella is geboren! Chimay is bevallen van haar prachtige schattige dochter Stella. Plaatje om te zien!
Heel blij voor ze, ze doet het goed, alles ging goed, dus helemaal trots! En mijn kleed was al eerder aangekomen en paste goed bij de kamer Was ik maar wat blij mee, want ik ben a-creatief, dus dit had me maanden werk gekost haha.

Ben met Niru naar een soort boeren festival geweest, waar je lekker kan eten en heel veel dingen goedkoop te koop zijn. Dus ik heb daar een super king size bed gekocht haha. We vonden onze Queen te klein
Heb me rot gelachen om alle gekke boeren.

Verder eigenlijk niets te vertellen.


September:
FEESTMAAND! Start van de lente!
Skitrip met werk, waar ik uren over kan schrijven, maar ik hou het kort
De rit erheen was in een sneeuwstorm, dus was spannend, maar we kwamen aan. We waren de laatste die aankwamen, en de begroeting van een aantal Laura en haar vriend Ben (die niemand nog nooit ontmoet had) was enorm kil, want we hadden niet in konvooi gereden :S
De rest had het op een zuipen gezet, dus iedereen mega lam, Agnes had alles ondergekotst en is dus ook niet zo gek dat die de 1e dag daar op bed heeft gespendeerd haha.
Er was een sneeuwstorm, dus de eerste dag was de piste gesloten, dus zijn we met een aantal naar het legermuseum geweest, wandeling gemaakt, aantal biertjes gedaan in een pub in de buurt. Was een hele leuke en gezellige dag.
Dag 2, pistes waren open. We waren met 3 auto's. Agnes was met Laura en Ben meegekomen, maar op de terugweg was Laura zo asociaal om de auto in te pakken dat Agnes er niet meer bij kon, uit frustratie denken we. Dus die kwam bij mij vragen of ze mee kon met mij. Aangezien wij de enige nog waren die daar waren, tja...kan niet zeggen dat ze een taxi moet nemen voor een 3-4 uur durende rit. Dus wij hebben gepropt en gepropt met 2 snowboards en 4 personen. Maar het paste. Sneeuw was fantastisch maar extreem druk dus hebben een refund gehad van ons geld wat erg fijn was, want we hadden uiteindelijk de pas niet gebruikt. Ik wilde bijna niet vermelden dat het ons 3 uur heeft gekost om op de berg te komen. Halverwege omhoog waren er geen parkeerplekken meer, dus we zijn omgekeerd en hebben toen heel lief een lift met 1 van de transfer bussen gekregen. Busje voor 8 man, zaten we met zn 14en in, oh en alle skis en snowboards. Maar we waren wel boven haha.
Iedereen was wel klaar met Laura en Ben, inclusief mijzelf. Enorm kinderachtige mensen.
Maar helaas, een week later vierde Laura en ik samen onze 30e verjaardag!

We hadden een deel van de kroeg gehuurd, waar ik in 2012 gewerkt had. Altijd handig die contacten
80s party. Dus ik op mijn rolschaatsen en in m'n tutu die hele avond staan swingen. was een top feest. Naarmate de avond vorderde, ging ik beter skaten
Miste mijn NL vriendinnen wel, partyanimals, maar gelukkig was Manda van Boston overgekomen. Ze was zoiezo van plan naar NZ te komen, maar ze kwam nu aantal weken eerder zodat ze er bij kon zijn. Moni heeft me onwijs geholpen met plannen en heeft me de hele dag overal heen gechauffeurd haha, want op m'n verjaardag mocht ik niet zelf rijden van haar. Schat dat het is!
Wat was dat fijn dat Manda er bij was en m'n vriendinnen hier ook fijn met haar om gingen. Stukje van thuis en lekker Nederlands.
's ochtends hadden we een brunch met m'n vriendinnen en 's avonds dat feest. Op mijn verjaardag zelf had ik het gevierd met Chae zijn familie.

Paar dagen later heb ik paar korte hikes gedaan met Manda in de Waitomo regio. Even wat quality time samen, voordat ze verder ging reizen.

Weekend na mijn feest was het afscheidsfeest van Laura, want die had een andere baan. Mensen waren letterlijk blij en jeugend dat ze op hoepelde. Er was dan ook letterlijk niemand op het afscheidsfeest....ik wilde niet gaan want ik was doodmoe, maar ik had een vermoeden dat niemand wilde. Want Selina had ook een andere baan, maar Laura weigerde haar afscheid met iemand samen te doen (want ze deed haar verjaardag al samen met 'iemand' (mij), ik herinner je even dat dat volledig haar idee was). Selina wordt door iedereen geliefd, dus dit viel nogal in het verkeerde keelgat van iedereen. Ik besloot om toch maar naar dat afscheid te gaan, maar meer om Jesse te steunen die er anders alleen zou zitten. Er kwam nog 1 anesthesist, maar verder echt helemaal niemand. Klinkt heel zielig allemaal, maar ze heeft collega's echt enorm naar behandeld, vooral de studenten. Karma denk ik dan maar.


Oktober:
Concert Ellie Goulding met Manda, Moni en Jesse. Was geweldig! Goede artiest, mooie show en super fijn gezelschap. Dus top feest haha.
Ben weer gestart met hardlopen voor het eerst in 6-7 jaar. Goede opbouw van conditie en mooie omgeving om het te doen, dus waarom ook niet. Kan in NZ niet zomaar op mijn fiets springen en naar werk fietsen, teveel bergen. Ik ben al niet zo'n sportmens haha.
Het weer warmt op, maar we hebben eigenlijk alleen maar regen.

Babyshower van Andrea gehad, high tea gehad en dat voedsel was goddelijk!
Had wat etentjes hier en daar.

Mijn vader zijn gezondheid gaat steeds beter, maar de druk in zijn hoofd is weer heel hoog, dus is even spannend geweest of hij wel naar NZ kan komen en mag vliegen. Met medicatie en liquor afname is het nu redelijk. Nog steeds hoog, maar hij mag vliegen. Dus kijk enorm uit naar hun komst!


November:
Bruiloft van TJ, die in januari naar Dubai verhuisd voor een aantal jaar, prachtige bruid.
Andrea heeft een zoon, Nikau. Heel schattig mannetje en heeft een uur op m'n borstkas geslapen. Trots op hoe ze het allemaal gedaan heeft met haar laatste examens ook enzo.

En ik heb koning Willem-Alexander en koningin Maxima een hand mogen geven. We waren de allerlaatste in de rij. Eigenlijk mocht je geen vragen aan ze stellen en een praatje met ze maken, want er waren teveel mensen die ze een handje moesten geven. Maar wij hebben dus heel kort met ze gesproken. Ze complimenteerde Chae met zijn Nederlands.
Het is niet echt een omgeving voor ons, maar leuk om een keer meegemaakt te hebben. Het was een mooie dag met zon, wat ook wel fijn was, want deze zomer hebben we tot nu toe alleen nog maar regen gehad. Dus we hadden geluk.

En vorige week had ik nachtdienst met Moni, nou dat was heel fijn. We werkten prima samen, was een een slaappartijtje elke nacht haha. Heel gezellig.
Alleen de eerste nacht, toen we onze ronde aan het doen waren werden we opgeschrikt...
Een verpleegkundige vroeg me of ik het voelde...of ik wat voelde vroeg ik nog en toen merkte ik het. Ik werd duizelig en de wereld bewoog om mij heen. Ik wist gelijk wat het was, terwijl collega's om mij heen zich afvroegen wat er aan de hand was. Aardbeving! Mijn eerste...
Iedereen vroeg zich af of het in Hamilton was, want blijkbaar is er een breuklijn onder Hamilton. Maar ik dacht gelijk, waar die aardbeving nu is, daar is hij heel heftig.
In Hamilton voel je ze meestal niet, zeker niet in een mega groot gebouw op 3 hoog, maar deze ging voor 6 minuten. Het gebouw naast ons, dat ze aan het afbreken zijn, daar viel beton vanaf, je kon het horen vallen.
Het zuidereiland had een aardbeving van 6.6 die later 2x aangepast is en nu blijkt dat het een aardbeving was van 7.8. De Christchurch aardbeving in 2010 had een sterkte van 7.1 en was verwoestend.
Vrijdag morgen hadden we al meer dan 2600 naschokken in het hele land gehad.
Kaikoura is afgesloten van de wereld en alleen per helicopter bereikbaar; de snelweg is gebroken, verschoven en gewoon weg. Kaikoura staat voornamelijk bekend om de whale watch adventures en de visserij.
Wellington heeft instabiele gebouwen en mensen mogen niet werken.
Er heerst angst in het hele land en vooral in het zuiden. Een week lang hoorden we niets anders dan over de aardbevingen. Het is onbegrijpelijk en een geluk dat er maar 2 doden zijn gevallen.
Van de paar honderd huizen in Kaikoura moeten er 30 afgebroken worden omdat ze instabiel zijn, om het maar niet te hebben over het aantal dat al gelijk is met de grond.

Het is op deze momenten fijn om in Hamilton te zijn. Hier gaat het goed en gaat het leven gewoon verder. Ik heb nog een kleine schok gevoeld een dag later. Ik vond het meer spannend dan eng, maar kan me goed voorstellen dat het op andere plekken anders was.
Maar als je een idee wilt krijgen hoe het moet zijn geweest in het zuidereiland, bekijk dan dit indrukwekkende filmpje dat door de media in NZ is gemaakt, 48 uur na de aardbeving.
http://i.stuff.co.nz/national/nz-earthquake/86546340


Chae gaat goed, heeft vandaag zijn verstandskiezen eruit laten halen. Maar hij gaat verder prima.

Kees gaat helemaal goed, die heeft de smaak van vogel te pakken en hebben er in de afgelopen 2 weken zo'n 8 uit het huis kunnen halen :S Ben ik wat minder blij mee. Hebben hem nu een bel omgedaan, maar zelfs dat stopt hem niet. Hij is pas geleden aangevallen door een hond, dat was wat minder fijn, maar hij heeft er niks aan overgehouden en vocht zelfs terug.

Voor nu kijk ik uit naar de komst van mijn ouders in NZ en hoop dat de aardbevingen rond die periode wegblijven.
Kerst komt eraan, dus de boom moet straks op haha. Een Filipijnse vriend van mij vertelde me dat de Filipijnen de boom op hebben in huis van september tot februari. Mocht je het vroeg vinden om de kerststerren in oktober en november al te zien, denk dan daar maar eens aan
En verder ben ik een vakantie aan het plannen naar Canada. Afgelopen september is Marissa daarheen verhuisd, dus nu alleen maar aantrekkelijker geworden om daarheen te gaan en haar op te zoeken. Ze gaat trouwen in januari op een bevroren meer, heel gaaf. Kan er helaas niet bij zijn, maar hopelijk kan ik lekker in mei :) En het leukste is ook nog, dat Lynsey met me mee gaat, die komt van uit Engeland! Kan ik haar eindelijk ook weer na 2.5 jaar zien yay!!

Nou dat was het wel weer :)
Al met al toch een hele mail geworden zo, maar vindt dat ik het nog netjes heb gedaan :P
Hoe is het met jullie allemaal? Vind het wel leuk om weer van iedereen wat te horen hoe het leven gaat daarzo. Blijf NL missen, blijft mijn thuis


Dikke kus en groetjes!
Claus