Eerste week

Kia ora,

Ik zal vast van alles vergeten te vertellen, maar er is veel gebeurd in de afgelopen 8 dagen. Hier komt week 1 van mijn emigratie:

Nou zaterdagavond een hilarische feest met veel emoties, en zondag alle lieve kaartjes gelezen en meerdere malen mijn koffer en handbagage ingepakt, want het gewicht was nogal een uitdaging, maar met een beetje gesmokkel ben ik maandag dan toch door de incheckbalie gekomen en door de douane.
De vlucht was lang met name omdat ik na het feest zaterdag ziek was geworden en ik voelde me echt helemaal niet top. Het eerste deel bijna niet geslapen, de 2e vlucht heb ik gelukkig 5 van de 9 uur gedut.
's Nachts om half 1 kreeg ik een aantal stempels in mijn paspoort (dat ging makkelijker dan zonder visum) en werd me een 'welcome home kiwi' gewenst.
Dood- en echt doodmoe kwam ik aan, met in mijn achterhoofd dat ik een aantal uur later naar een sollicitatie moest. Echter super blij en nerveus liep ik door de deuren heen om daar heel lief onthaald te worden door Chae en zijn ouders. Ik voelde me gelijk thuis en het voelde eigenlijk niet alsof ik ooit weg was geweest. Goed teken dus.
Uiteindelijk waren we tussen 2 uur 's nachts en half 3 thuis (overal welcome home slingers en maar 1 vieze kakkerlak, tot grote frustratie van de rest, want die waren er eerder echt niet, welkom in Hamilton).

Dag 1 (woensdag 4 maart):
Na 5 uurtjes slaap ging de wekker en ik weet niet hoe het me gelukt is, maar ik zag er in mijn nette sollicitatiekleren, lagen mascara en enige foundation nog best redelijk wakker uit. Geen tijd gehad om nerveus te worden, Chae en Logan (oud-collega en goede vriend) zouden me bijstaan en tja...ik had toch niks voorbereid, welke idioot gaat er nou zo snel solliciteren...ik dus. Nou...het wierp zijn vruchten af. Raarste sollicitatie (voor anesthesiemedewerker) ooit naar mijn idee. We kregen een rondleiding over het gehele OK-complex (ik weet zelfs waar ze de bezems stallen) en daarna een kop koffie in de koffiekamer gedaan. Ik had het gevoel dat ik de baan al had. Hierna nog in een iets officielere ruimte (overdrachtsruimte) een aantal 'sollicitatievragen' beantwoord, nou ja...deels gebluft en voor ik het wist stond ik weer buiten met de woorden: 'We would be very happy to have you on board of our team'. Al mocht dit nog niet officieel gezegd worden en moet al het papierwerk in orde zijn, waar ik nu dus hard mee bezig ben.

Ik was nog geen 12 uur in het land en ik had al een baan, soort van, en gelijk maar mijn NZ rijbewijs aangevraagd en opgehaald, al mijn registratie documenten laten certificeren en opgestuurd. Druk dus.

Dag 2 (donderdag 5 maart):
Ik had gelijk sollicitatie nummer 2 (ook voor anesthesiemedewerker). Heel erg keek ik er niet naar uit, want dit was in Auckland en dat is een stuk verder rijden (1.5-2 uur ten opzichte van 10 min met het ziekenhuis in Hamilton van dag 1).
Auckland is een grote stad, carriere gericht en dat was ook wel te merken. Ik had geen klik bij de sollicitatie, het ging er erg officieel en steriel aan toe en de vragen sloegen nergens op. Chae was mee en die zag ik af en toe knikken op mijn antwoorden. Achteraf keken we elkaar aan en het enige wat we zeiden was: terug naar Hamilton, NU!

De rest van de week ben ik druk geweest met het zoeken naar een auto (nog niet gevonden wat ik wil en wat betaalbaar is) en het zoeken naar cavia's, want ik wil al jaren een cavia (vraag me niet waarom). Ook hebben wij al jaren geroepen een kitten te nemen als we eindelijk samen zouden wonen. Dus tja, van auto's is het een logische stap naar cavia's en uiteindelijk kittens. En zo zaten we op dag 4 opeens met Keesie thuis, veni vidi vici. Een zwart katertje van een week of 8, die al geholpen was, gevaccineerd, ontwormd en ontvlooid. Oh en het beste...hij was al zindelijk.
Het leek ons nu een goed moment om een kitten te nemen, aangezien ik de komende weken nog veel thuis ben omdat mijn registratie voor anesthesiemedewerker nog voltooid moet worden (en dit kost wat tijd, zeker aangezien ik waarschijnlijk mijn Engelse Taal test over moet doen, omdat ik die niet gehaald heb omdat ik zo'n beetje 1 komma te veel verkeerd heb neergezet in die toets, dat terzijde), dus ik kan Keesie een beetje opvoeden. Daarnaast is Chae vanaf morgenochtend ook 3 weken thuis, omdat hij vakantie heeft.

Verder ben ik vandaag even een paar uur in het Lab geweest om Logan te helpen met wat onderzoek en hebben we gelijk gebrainstormd over mijn onderzoek en ik begin vanaf volgende week weer met wat brainslices. Was goed om weer even terug te zijn en helemaal gezellig met Logan. Samenwerken is vanaf het eerste begin al goed gegaan tussen ons en hij vindt het geloof ik ook wel weer gezellig dat er iemand anders meezingt met de muziek behalve hemzelf ;)

Verder: aardig gerelaxed, welcome home bbq afgelopen zaterdag bij Chae zijn ouders, van de zon genoten en gewandeld, basically living the life/dream. Het heeft een aantal dagen enorm gehoosd, maar dat hadden ze ook wel nodig hier. Maar aantal dagen ook bloedheet, zoals vandaag. Ik heb ondertussen al een aardig kleurtje in ieder geval. Het is ook krekel-seizoen, dus je hoort overal een enorm gekrekel wat echt heel luid is.
Zondag zijn we naar een soort fundraising geweest van ambulance helicopters, brandweer en politie. Hier hebben Tamsyn (Chae z'n zus) en ik een race gewonnen. Zij omgekleed in brandweer kleren (op een dag met 29 graden in brandende zon) en een sprint getrokken, ik op haar rug gesprongen en zij een sprint terug gesprongen. We waren het snelste van 6 teams en wonnen hiermee 50 dollar benzine geld, 2 bioscooptickets en 4 repen chocola. Het was een giller.
Ik heb nog veel meer dingen gedaan deze week (al ben ik ondertussen alweer kwijt wat), het was in ieder geval lekker druk en hectisch.

Aanstaande zondag gaan Chae en ik naar The Eagles (jep de band uit de jaren '70) in Auckland en we zullen vanaf volgende week een aantal dagen naar het strand in Tauranga gaan, waar onze buren een 'vakantieappartement' hebben en waar Chae zijn ouders ook een soort appartement hebben, die ze delen en waar ze 1 week paar jaar gebruik van kunnen maken en dat is over 1.5 week.
Het voelt nog enorm als vakantie op het moment, maar zoals je kunt lezen is dat dus ook niet zo heel gek. We hebben allebei nog heel erg een gehaast gevoel over ons, omdat we normaal alles in 3 weken moesten proppen wat we wilden doen. Dus dat is nog even wennen, maar dat gaat aardig goed ondertussen.

Tot zover dus...het gaat goed en heb het naar mijn zin. Genieten van elkaar en van het eindelijk samen zijn (ondanks dat hij 4 dagen heeft gewerkt :P).
Ik zal jullie eens in de zoveel tijd op de hoogte houden.
Reageer of email me gerust, vind ik alleen maar leuk om te horen en te lezen!

Tot snel.

Liefs xx
Claudia